Uszyłam bluzę, lnianą bluzę, dla pewnej przesympatycznej Asi, mamy dwóch skarbów i właścicielki kosmicznego pojazdu, który doczepia się do roweru i w tym kosmicznym pojeździe wozi się te skarby np. w celu zakupu chleba na kolację, bądź do krawcowej na przymiarkę. I w tej czarodziejskiej przyczepce dzieciom na głowę nie pada, słońce im za mocno nie świeci i mogą sobie grzecznie na mamę poczekać. Tzn. jedno grzecznie czeka, bo ma chyba ze dwa miesiące i głównie śpi a drugie woli jednak tę mamę pilnować, bo a nuż widelec wpadnie jej do głowy jakiś szalony pomysł i konieczna będzie szybka akcja ratunkowa.
I skoro te dzieci mają taki superancki pojazd, to mama jako główny operator tej machinerii też musi mieć jakiś superancki uniform, żeby wstydu nie było jak po ten chleb będą jechać.
I miała Asia taki mundurek, lniany, ukochany z którym nie jedno przeżyła ale niestety te przeżycia, choć zapewne bardzo miłe i romantyczne, mocno odcisnęły się na tej części garderoby i to tak bardzo, że już żadna resuscytacja ani defibrylator nie dały rady ożywić tego skrawka materiału.
Ale Asia to pomysłowa dziewczyna, więc przyniosła te lniane zwłoki do mojej pracowni i od progu oświadczyła, że mam uszyć klona tej bluzy i to bez żadnej dyskusji.
Choć w sumie, to tak nie do końca obyło się bez dyskusji, bo nie byłabym sobą gdybym czegoś nie dodała. I tak - pojawiły się mankiety, kieszeń i odszycie polo krojone w poprzek wzoru
Pojawiła się czerwona stebnówka na dole, oraz czerwone dziurki, a wszystko przez to że do miary sfastrygowałam to ustrojstwo nitką w takim kolorze, by łatwiej mi ją było potem wypruć i okazało się, że to jest właśnie ten detal, który robi różnicę.
I te spasowane paseczki, ommommommm......:)
I na kapturze też, ommommmommm......:)
Lniany pasiaczek już zgrabnie otula równie zgrabne ciało Asi i mam nadzieję, że będzie jej wiernie towarzyszył w trakcie rowerowo-kosmicznych wycieczek i będzie świadkiem wielu niesamowitych zdarzeń jak jego poprzednik.
I chyba można pokochać len, pod warunkiem że się zapomni iż tego cholerstwa nie idzie wyprasować :)
Uwielbiam taki marynarski styl. Piękna bluza!
OdpowiedzUsuńO właśnie - styl marynarski, tego określenia mi brakowało. Choć na FB padło już określenie "więzienny" :)
Usuńświetna jest!!!
OdpowiedzUsuń:)
Usuń