Wena wróciła!

 Jęczałam, stękałam, że mi się nie chce, że wszystko "be", maszyna do "de", w nic nie wchodzę, nic na mnie nie pasuje i parę jeszcze innych rzeczy na "nie". Na szczęście mi przeszło i to skutecznie, bo nawet dogorywający Łucznik nie był w stanie odwieść mnie od zamiaru uszycia sobie czegoś nowego. Materiał tez się jakiś napatoczył, bo oczywiście wizyta w sklepie ze szmatami należy już do kanonu moich zachowań, a że tradycje należy podrzymywać niezależnie od życiowych kolei, tak i ja niepomna wszelakich losowych zawirowań, nie odmówiłam sobie tak przyjemnego obowiązku. Obowiązek zaowocował nabyciem trzech sztuk materiałów po atrakcyjnych cenach (końcówki beli, więc nieźle przecenione) i przytarganiem do domu następujących znalezisk::
- szary materiał widoczny na zdjęciu - śtucność nad śtucnościami, ale ładnie się układający i prawie nie gniecący w ilości 1,6m  za 15 zeta
- satyna w mazaje fioletowo "jakieśtam" w ilości 1,7m za 17 zeta
- no i niestety "pełnopłatna" bawełna z lycrą w kwiatowe motywy (prawdopodobnie będą spodnie) w cenie 46 zeta za 1,5m.
A ponieważ nic tak nie działa motywująco jak nowe szmatki, więc zaraz po przyjściu do domu przystąpiłam do przerzucania Burd w celu wyłowienia jakiejś ofiary. I teraz wiem co powiecie, że przecież parę dni temu obraziłam się na Burdę śmiertelnie i na całe życie, ale każda z Was wie, że wyboru to my raczej większego nie mamy, a Burda skutecznie i boleśnie uczy nas co oznacza wyrażenie "mieć na coś monopol". No więc ona ma i se możemy jedynie pokwikać!
No a teraz przyznam się, nie bez bólu, że strasznie mi się ta sukienka na zdjęciach nie podoba, dlatego tez nie dałam swojego zdjęcia w pozycji pionowej wyprostowanej, no bo po prostu wstyd i żenada.. Jest wybitnie niefotogeniczna i wygląda jak worek pokutny. I musicie mi uwierzyć, ale tak naprawdę uwierzyć, że na żywo jest po prostu rewelacyjna i ja w niej wyglądam REWELACYJNIE. A jak nie wierzycie to zapytajcie mego Szanownego Małżonka, który powiedział "bardzo ładna i ślicznie w niej wyglądasz". A jak mnie dzisiaj szedł obfocić, to powiedział, że przydałyby się do niej te moje żółte korale. No wyrobił mi się chłop stylowo, że aż się boję co będzie za parę  miesięcy. Założyłam więc te moje żółte korale, ale to i tak tym zdjęciom nie pomogło. No cóż na własne życzenie poddaję się Waszej krytyce (Lilianko - to specjalnie dla Ciebie - worek pokutny nr 6 :).
Aaa i tak dla porządku to jest model 110 z kwietniowej Burdy (jak złapię gdzieś jakiś kawałek lnu to machnę sobie jeszcze jedną, kto bogatemu zabroni?)

 Kieszenie na dole mam....

 ..ale te na gruczołach mlecznych to już sobie darowałam

 I dwie pozy na Elżbietę Jaworowicz (choć nie mam zielonego pojęcia gdzie jej się te nogi zginają)

Oprócz tej kiecki mam tez i 'nową" maszynę i to wcale nie od tego pana P, co to się tak mnie przestraszył, ale aż z samego Białegostoku. Jestem w siódmym niebie i choć obiecałam pewnej Gosi, że najpierw napiszę o nowej maszynie zamiast o nowej kiecce, to przepraszam, że słowa nie dotrzymałam, ale zanim ją wychwalę , to chcę jej dać porządnie w kość (tzn. maszynę zanim wychwalę, bo Gośkę to już mogę wychwalać i wcale nie muszę jej wcześniej dawać w kość) , a to musi chwilę potrwać (czyli do następnego uszytka, co nastąpi w najbliższych dniach, bo trza się spieszyć póki wena trwa)