Miałam ci ja prostokąt

Od razu krzyczę, że przepraszam. I to z dwóch powodów. Po pierwsze dzisiaj machnęłam tyle zdjęć, że pewnie zamulę Wam wasze komputery, ale bez nich moja pisanina byłaby niczym przysłowiowy budulec na psia budę. A po drugie to przepraszam jakatyę - wierną fankę mojej pisaniny, która stwierdziła, że choćbym nawet pisała o zszywaniu prostokątów to ona i tak by to przeczytała -  że zszywania prostokątów dziś nie będzie, choć sam prostokąt wystąpi i to w roli głównej. A mianowicie przerobię dziś tę figurę geometryczną na podkładkę pod talerz (uszytą w tzw. kopertę) na którym to talerzu z reguły podaję strawę mojemu Szanownemu Małżonkowi (czasami to i on mi też coś na tym talerzu zapoda, żeby nie było). Podkładka rzecz przydatna, bo oszczędza nerwów przy ewentualnym zeskrobywaniu zaschniętego żarcia z dębowego stołu za grube setki PLN-ów, a przy niezbyt smacznym posiłku pozwala odwrócić uwagę od niestrawnej strawy jakimś ciekawym elementem wykończenia. I nawet jak nam jakiś domorosły krytyk kulinarny  zarzuci, że zupa za słona, to przynajmniej możemy się odszczeknąć, że za to podana na własnoręcznie uszytej podkładce (do lepienia talerzy jeszcze nie dojrzałam, dlatego na razie zostanę przy bieliźnie stołowej). Sposób "na kopertę" polecam także do wykorzystania przy szyciu obrusa na święta - nie jednej teściowej karpik w gardle stanie  Ale do rzeczy.

Na podkładkę nadaje się właściwie każdy materiał, który jest w miarę sztywny. Oczywiście wielbicielom ekologii polecam len lub jego mieszanki, ale nada się też i gruba bawełna, lub inne jakieś wynalazki, byle grubsze.
Rozmiar gotowego wymiaru uzależniamy od rozmiarów naszych talerzy  (głodomory z wielkimi saganami mają przechlapane) dlatego nie podaję tu zużycia szmatki, bo każda machnie sobie taką jak jej się podoba. Kwestią dość istotną jest szerokość zakładu "doopkoła" tego naszego dzieła. Ja lubię szeeeerokie, bo ładnie wyglądają i w ogóle:) i przy mojej podkładce zrobiłam podwójny zakład na cztery cm, co oznacza, że do szerokości i długości prostokąta dodałam po 16 cm do końcowych wymiarów . Tak łopatologicznie to wygląda tak: jeśli mamy ochotę uszyć coś o wymiarach 20/30 i z zakładem na 4cm to nie oszczędzamy na materii i tniemy prostokąt o wymiarach 20+16 na 30+16, to powoduje, że na każdym boku mamy dodane po 8 cm, które złożone na pół dadzą nam 4 cm zakład. Z matematyki nigdy nie byłam mocna, więc z góry uprasza się o wyrozumiałość, jeśli to dość mętnie wygląda.

W celu rozjaśnienia lukamy na zdjęcie poniżej gdzie widnieją równo zaprasowane -  na razie pojedynczo - 8 cm zakłady

 Jak już sobie je zaprasujemy, to je sobie rozkładamy z powrotem. Dla lepszego widzenia linię zagięcia pociągnęłam ołówkiem

No i teraz składamy te nasze farfloce jeszcze raz na pół i jeszcze raz na pół i ponownie brutalnie traktujemy żelazkiem i otrzymujemy takie "cuś" jak na drugim zdjęciu.

 Znowu rozkładamy (głównie dziś będziemy składać i rozkładać ten materiał niczym meble z Ikei). I znów dla jasności linie zagięć pociągnęła byłam przyrządem piszącym.

To co widziałyście to pikuś w porównaniu z tym co teraz się zacznie :) Otóż musimy złożyć rożek w taki sposób aby ten widoczny na prawej stronie kwadracik zaznaczony szpilkami (powstał on ci z powodu zaprasowania) spotkał się z tymi przerywanymi liniami na lewej stronie i to jota w jotę. Jak sobie zerknięcie na zdjęcie powyżej to widać tam ukośną linię biegnącą przez skrzyżowanie wewnętrznych zaprasowań i tworzącą właśnie ten trójkącik, który zaginamy.

Jak już jakimś cudem to zrobimy, to przypominamy sobie o zaprasowanych podwójnie zakładach i zaginamy je w/g linii załamań (na zdjęciu to te czarodziejskie kreseczki). Zaginamy więc raz - prasujemy

 ..i zaginamy drugi raz - także prasujemy. No i wszystko byłoby cacy, gdyby nie ten pierdutek wystający nam z wnętrzności.

Nie ma siły, trza to rozłożyć i obciąć po tej linii, com ją tak pięknie wyrysowała Oczywiście postępujemy tak z każdym rogiem i jak się już narozkładamy, natniemy i naprasujemy to nasza podkładka powinna prezentować się tak jak na czwartym zdjęciu.

I kolejny stopień wtajemniczenia, czyli zszycie tych rogów na linii, którą pokazuję mojemi palcyma.

W tym celu zaznaczyłam sobie interesujące mnie wierzchołki szpilkami

Zęby po rozłożeniu (a nie mówiłam, że jeszcze będziemy rozkładać) wyrysować sobie o taką fajną, czerwoną kreskę wyznaczającą mi drogę szycia. Strzałką zaznaczony jest nasz czubeczek, który ukaże nam się po zszyciu i wywróceniu na prawą stronę.

Składamy więc sobie ten róg prawą stroną do prawej i zszywamy. Dla pewności można go przeciągnąć fastrygą, tak aby nic nam się podczas szycia nie przesuwało, bo będziemy szyć  w miejscu gdzie materiał układa się skośnie i ma tendencje do wyciągania się

No i zszyte...

... i przekręcone oraz ponownie potraktowane żelazkiem.

A tak wyglądają bebechy rożka równiutko rozłożone

Dla pewności spinam sobie rogi, żeby mi się dziady przez przypadek nie rozlazły no i sru pod maszynę aby równiutko przestebnować.

I jeśli byłyście dokładne i pilnie to Waszym oczętom powinien ukazać się taki oto obrazek

..i taki

...i taki

A jeśli przydarzy się Wam jakieś przesolenie kotleta, lub przypalenie wody na herbatę to i tak każdy mąż, narzeczony, kochanek będzie zachwycony, bo nawet najgorszy kulinarny wyrób podany na takim arcydziele, będzie smakował jak nie przymierzając ambrozja. A zatem..

SMACZNEGO!!!