Przejdź do głównej zawartości

Turbo, Mądralińska i Filemon

 Niby mamy jakieś święta za pasem i powinnam, jak każda szanująca się pani domu, szaleć teraz ze szmatą i cifem po apartamentach, ale jakoś nie mogę się zmusić do tej daremnej roboty. Zamiast więc uchetac się po pachy i łykać na bolące plecy panadole w ilościach hurtowych, siadłam do maszyny, by wywiązać się z danego słowa pewnej Natalii.
 Owa rzeczona Natalia to urocza kosmetyczka, która ostatnio szpachlowała przeróżnymi specyfikami moją wciąż jeszcze młodą twarz, a że szpachlowanie było dość bolesne, próbowała odwrócić moją uwagę jakąś pogawędką.Tematy poruszane wystarczyłyby na nie jedną wizytę  w poczekalni u lekarza czy dentysty. Obgadałyśmy wszystkie znane nam bliżej lub dalej osoby, nie omijając naszych przyjaciółek. A że w trakcie rozmowy wyszły na jaw moje "rozliczne" talenty (czyli szycie, dzierganie, szydełkowanie i jakieś tam inne -anie) stanęło na tym, że Pani Kosmetyczka niecnie i bez skrupułów  wykorzysta mnie do stworzenia urodzinowego prezentu dla swojej przyjaciółki - Pani Fotograf. Pani Fotograf często uwiecznia małe dzieci, bo dumni rodzice bardzo chcą mieć pamiątkę bezzębnych dziąsełek i nieporadnie raczkujących nóżek, a zrobienie wyraźnego zdjęcia tegoż uzębienia jest prawie niemożliwe kiedy jego właściciel wyraża niczym nieskrępowane zainteresowanie wszystkim dookoła oprócz obiektywu aparatu. Jedynym rozwiązaniem tej trudnej sytuacji jest takie ozdobienie obiektywu by nic, oprócz niego, nie było w stanie przyciągnąć uwagi rozbieganych, małoletnich oczu. Zadania się podjęłam z chęcią i radością, choć szybko mi przeszło kiedy wzięłam się do pracy. Dłubanie takich duperelów to jednak za dużo jak na moje sterane nerwy. I choć udało mi się zrobić jakiegoś kwiatka i coś na kształt misia, to oddając to w ręce Natalii wiedziałam, że to badziew i żenada. Niestety czas nie pozwalał mi na eksperymenty, bo prezent miał być urodzinowy a urodzin nie da się zaplanować trochę później, więc solennie obiecałam, że jest to tylko taka "zapchajdziura", a jak tylko złapię chwilę oddechu to przygotuję taki prezent, że i mucha w końcu usiądzie z  zachwytu.
 Chwila oddechu nadeszła więc i prezent się wykonał. Oczywiście darowałam sobie szydełka i druty i jak Pan Bóg przykazał prezent uszyłam. Mam zatem przyjemność przedstawić Wam ślimaka Turbo, sowę Mądralińską i kota Filemona.





Nigdy w życiu nie szyłam tild, pacynek czy innych szmacianek. Jakoś się nie widziałam w tym temacie i powiem Wam szczerze nie widzę się i dziś. Owszem jestem zadowolona z efektu (choć są pewne niedoróbki), bo jak na debiut lepiej by być nie mogło, ale niech mi nikt nie mówi, że trudniej uszyć żakiet niż wypchaną zabawkę. Obrabianie takich drobiazgów to nie na moje nerwy. Ani się tu rozpędzić, ani za co złapać, nie mówiąc o tym, że ciągle jakieś zakręty i zero prostych linii do szycia. Dorzućcie sobie do tego docisk stopki, którego nie można wyłączyć, bo mu się coś odwidziało ( ząbki dały się opuścić, bo tak to by była kicha) i gotowy przepis na katastrofę. Na szczęście to co wyszło wynagrodziło mi te moje frustracje i mam nadzieję, że przyciągną uwagę maluchów bardziej niż specjalistyczne oświetlenie studia fotograficznego.













Najfajniejszą zabawę miałam przy wypychaniu tych cudaków. Takie nadziewanie  świetnie się sprawdza przy oglądaniu skoków narciarskich, bo oczy zajęte szybującymi zawodnikami a  ręce nie pozostają bezczynne, więc nie mamy poczucia traconego czasu na oglądanie telewizji.
 Z technicznych wiadomości należy dodać, że każda pacynka ma od spodu doszytą gumkę w tuneliku tak aby pasowała na różnego rodzaju obiektywy. Nic tylko zakładać i pstrykać sweet focie z rąsi.
 Stworki udadzą się dopiero  jutro do salonu kosmetycznego w celu dostarczenia ich do miejsca docelowego, więc nie mogę się z Wam jeszcze powiedzieć o ich entuzjastycznym przyjęciu, ale jestem pewna, że takowe będzie miało miejsce :)

 Jeśli chodzi o szyciowe sprawy to dziś już więcej nic dla Was nie mam, a ponieważ jest to mój ostatni wpis przed świętami a pewnie i Nowym Rokiem to pozwolę sobie złożyć Wam świąteczne życzenia. I nie będę tu po kolei wymieniać czego życzę, bo zajęłoby to pewnie ze dwie strony A4, a z resztą każda z Was ma inne potrzeby i pragnienia, więc ja skromnie życzę tylko byście dostały to o co prosicie.

Buziaki!

P.S. I chciałam Wam podziękować za wszystkie urodzinowe życzenia. Tyle miłych słów dostałam, i tak mi się to spodobało, że urodziny będę świętować co tydzień :))) DZIĘKUJĘ!

Komentarze

  1. Fajne "przyciągacze uwagi". :) Ale jakie ładne blogowe ubranko! :))

    Alicja

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Fajne i bardzo "energochłonne" :))
      A ubranko rzeczywiście nowe - zupełnie o tym zapomniałam :)

      Usuń
  2. Ślimak moim faworytem! *^o^*
    Tak jest, ja też uważam, że urodziny należy obchodzić bardzo często, można by wtedy wypróbować mnóstwo tortów urodzinowych. *^-^*~~~
    Wszystkiego świątecznego!!!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ślimak Turbo był pierwszym stworzonym stworzeniem, więc to troche taki okaz eksperymentalny, ale wyszedł godnie - to fakt!
      co do jedzonych tortach w ilościach nie detalicznych to ja bym jednak wolała uważać :)))

      Usuń
  3. Mam te same odczucia co do szycia takich małych rzeczy :-) wolę uszyć kolejną spódnicę ;-) Ale fakt - śliczne są :-) Przepięknych Świąt i Nowego Roku życzę Tobie! :-)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Oj tak, nie ma to jak przekładanie wielkich ilości materiału :) Niestety pacynki się spodobały i już mam zamówienie na ślimaka i kota, które polecą do Norwegii, ogrzewać dwa małe ciałka synów moich przyjaciół :)))

      Usuń
  4. Odpowiedzi
    1. To prawda, są słodkie - aż żałuję, że ja w dzieciństwie nie miałam kogoś kto by dla mnie uszył takie miłe przytulanki :)

      Usuń
  5. Przepiękne cudaki. Zdrowych i spokojny świąt oraz cudownych prezentów od mikołaja!!!!

    OdpowiedzUsuń
  6. No piękne są ! Ja też ostatnio szyłam kota na zamówienie, miałam go pokazać po świętach, bo to prezent pod choinkę,ale teraz to nie wiem, czy go pokazywać, bo on przy Twoich cudeńkach taki lekko sterany życiem jest ;) Wszystkiego dobrego na te Święta!!!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Oj tam Reniu! Moje "wyroby" także mają niedociągnięcia, po prostu na zdjęciach tego nie widać, także nie sugeruj się tym moim "fotoszopem" i chwal się swoją kicia ile wlezie!

      Usuń
  7. Ślimak fajny! Grunt to dobry pomysł a potem już leci :-)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ja też do mojego Turbo ślimaka czuję pewien sentyment, a to dlatego, że powstał jako pierwszy. Na zawsze juz będzie pierwszą zabawką uszytą przeze mnie :)

      Usuń
  8. Jakie urocze te zabawki. Niepowtarzalne i takie kolorowe.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Te kolory to na przekór tego co za oknem :)
      .... żeby chociaz śnieg był...

      Usuń
  9. Sowa mi się podoba najbardziej, ale ja uwielbiam sowy- szydełkowe, szyszkowe, ddrewniane, szyte i te prawdziwe. Zabawiacze na pewno bardzo się przydadzą- zwierzęta i dzieci fotografuje się najtrudniej.
    Wesolutkich Świąt bez panadolu życzę.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ja sobie nie wyobrażam, że można pstryknąć piekne zdjęcie pół -rocznemu dziecku. Przecież nie powiesz mu "a teraz popatrz w obiektyw i ładnie sie uśmiechnij". Podziwiam fotografów za ich cierpliwość i pomysłowość w dążeniu do złapania jak najlepszego ujęcia!

      Usuń
  10. Ślicznie u Ciebie, zabawki super, liczy się pomysł...pozdrawiam cieplutko...

    OdpowiedzUsuń
  11. Sowa skradła moje serce,a to ze wzgleędu na to,że mieszkam na ulicy sowiej ;)

    OdpowiedzUsuń
  12. Ależ u Ciebie kolorowo,ślicznie.Pozdrawiam serdecznie.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Szablon bluzki podstawowej - część III

No i się doczekałyście części trzeciej i ostatniej w temacie tworzenia szablonu na bluzkę według własnych wymiarów. W części pierwszej i w części drugiej otrzymałyśmy taką postać naszego schematu.  Dzisiaj "wykończymy"  ją, zanim ona nas wykończy i otrzymamy takie cudo. Zatem linijki w dłoń! Aby dopasować bluzkę w talii musimy narysować zaszewki tyłu i przodu Zaczniemy od tyłu. Do tego potrzebny nam jest właściwy obwód talii wynikający z wyliczenia   [  (1/2 obwodu talii + 3 cm ) : 2 ] - 1 cm   (cyfra 3 nie bez przyczyny jest czerwona, a cyfra 1 niebieska  zaraz się to wyjaśni) Wiem, wiem - czarna magia, kupa nawiasów i cyferek. Już pomagam :)  Załóżmy, że obwód naszej talii wynosi 72 cm (boże, kiedy ja tyle miałam w pasie). Połowa to 36 jak w pysk strzelił. 36 cm + 3 cm = 39 cm 39 cm :2 = 19,5 cm 19,5 cm - 1 cm = 18,5 - właściwy obwód talii tyłu według wzoru Teraz mierzymy na naszym schemacie długość odcinka 2-44

Robimy schemat bluzki bazowej - część I

 Tak, tak, moje kochane. Dziś się "naumiemy" jak zrobić siatkę konstrukcyjną pod naszą wymarzoną bluzkę, która będzie na nas leżała idealnie. A ponieważ materiał jest dość obszerny i dużo  w nim cyferek   to podzieliłam go na kilka części, by Was nie zmęczyć wiedzą i nie zniechęcić na dzień dobry (poza tym chce się dłużej  upajać rolą belferki). Robota w zasadzie prosta, wymagająca jedynie odrobinę czasu i kilku przyrządów. Zaczynajmy więc. Aby cieszyć się jak głupi do sera z własnoręcznie wykonanej formy w/g własnych wymiarów należy te wymiary zdjąć. I tu nie ma przebacz. Nie oszukujemy, nie wciągamy brzucha do granic jego wytrzymałości, ani nie ściskamy bioder aż nam zaczną oczy wychodzić z orbit. Wszystko jak na świętej spowiedzi, bo inaczej kicha i w bluzkę na pewno się nie wciśniemy. Najlepiej do tej zabawy zaprosić niczego nie podejrzewającą osobę  w postaci siostry, mamy, męża, narzeczonego, kochanka (lub kochanki), jednym słowem kogo tam macie pod ręką.Przy zdej

Szablon bluzki podstawowej- część II

Dziś druga część zmagań z linijką i matematyką, jednym słowem kontynuujemy zabawę w tworzenie szablonu bluzki.  Na obrazku poniżej możecie zobaczyć co udało nam się stworzyć w części I . Jest to tzw. siatka konstrukcyjna, na którą zaczniemy dziś nanosić jeszcze ciekawsze rzeczy. Zatem do dzieła! Łączymy punkt 1 z punktem 13 tworząc podkrój szyi tyłu. Od punktu 16 odmierzyć 1,5 cm i zaznaczyć punkt 17. Punkt 13 łączymy z punktem 17 i przedłużamy o 2,5 cm - punkt 18. Z punktu 13 odmierzamy 5 cm i zaznaczamy punkt 19 (początek zaszewki na plecach). Odcinek 19-20 to głębokość zaszeki, którą wyliczamy następująco:      1/3 głębokości pachy (czyli długość odcinka 1-3) + 0.5 cm Z punktu 19 należy narysować linię prostopadłą do linii 3-6 i na niej zaznaczyć głębokość zaszewki - punkt 20. Z punktu 20 w linii równoległej odmierzyć 1 cm i zaznaczyć punkt 21 , połączyć z punktem 19. Z punktu 19 odmierzyć 2 cm (przeciętna szerokość zaszewki) i zaznacz