Przejdź do głównej zawartości

Spotkanie wcale nie takich anonimowych szmatoholiczek

Na fali ogromnego zainteresowania domowym szyciem, jak grzyby po deszczu powstają różniste grupy zrzeszające wszystkie uzależnione od maszyn do szycia, wszelakiego kalibru szmatoholiczki czy pozostałe osobniki dotknięte jakimiś fobiami rękodzielniczymi. Okazało się, że i ja się kwalifikuję by zostać czynnym członkiem takiego nieformalnego stowarzyszenia, co zostało skwapliwie przeze mnie wykorzystane. I tak od jakiegoś już czasu należę do fejsbukowej społeczności pod wiele mówiącą nazwą "Grupa Warszawa Szyje", która ma także własnego bloga. Na chwilę obecną mamy już około 850 członków (raczej członkiń, bo to chyba same babki są) i co dzień przybywa kolejnych  chorych i uzależnionych (zaraza rozprzestrzenia się w tempie grypy hiszpanki i niedługo dotrze do każdej mieściny w Polsce). Wreszcie można sobie pogadać o stębnowaniach, odszyciach, fastrygach, ciągnących się w kroku  spodniach i źle zrobionej zaszewce i nikt się nie puka w czoło w geście totalnego nierozumienia tematu.
A że internet to dla nas za mało szybko przeniosłyśmy się do realu i tak wczoraj odbyło się pierwsze spotkanie, na które przytachalyśmy wszelkie zalegające w domu przydasie, by wymienić je na inne zalegające cudze szafy i pudełka duperełki.
 Co tam się działo, to nie sposób opisać słowami. Niesamowite jak widok kolorowych szmatek, suwaków, tasiemek, koralików może doprowadzić do takiego amoku, że się zapomina o mężach, zostawionych w domu głodnych dzieciach i nie zapłaconej racie kredytu. Ja chyba zamilknę i po prostu pokaże Wam zdjęcia (zdjęcia robiła pewna Kasia, ale mam jej zgodę oraz zgodę innych uwiecznionych na ich publikację).

Mina mówi sama za siebie - bawimy się ogniem, a zabawa ma na celu udowodnić, że palony materiał na pewno nie jest naturalny
No i z tego właśnie powodu porzuciłyśmy nasze rodziny na tych parę wesołych godzin
Amok obejmował coraz większe grono zebranych
Już nawet nie czekałyśmy na wypakowywanie toreb, grzebałyśmy bezpośrednio w
A to najładniejsze "stoisko" , gustownie ułożone tkaniny w wiklinowej skrzynce i z precyzja przycięte etykiety
Jak zwykle podłoga jest najbardziej odpowiednim miejscem do cięcia tkanin.
W żółtej bluzce nasza gospodyni, która chyba denerwowała się za dwoje, choć zupełnie niepotrzebnie, bo atmosfera jak u cioci na imieninach :)
Niektóre z nas z wielkim wysiłkiem broniły sie przed nabyciem kolejnego kawałka tkaniny (mina Uli bezcenna), ale i tak nadaremnie.
Zdjęcie to w najbardziej wiarygodny sposób przedstawia to co się działo - jedno wielkie grzebanie :)
Inne wręcz przeciwnie - schowane w kątku przed wzrokiem postronnych obserwatorek wybierały co najlepsze kąski
I zmęczone szperaniem podziwiamy zdjęcia Wiedźmy Domowej a dokładniej jej pracownie ulokowaną w sypialni. Gdzie diabeł nie może tam babę pośle a ona i na 45 m kw. da radę zorganizować miejsce do szycia, prasowania, składowania i innego -ania.
Było super - swojsko, wesoło, bezstresowo (nie licząc drżenia rąk i migotania przedsionków przy wybieraniu kolejnych łupów). Dzięki Karolinie, wolontariuszce fundacji "Nebo" mieliśmy gdzie się podziać, bo udało się przekonać fundację, że nie rozniesiemy im lokalu a wręcz przeciwnie nawet im coś przyniesiemy w ramach podzięki. A wpisowym była jakaś rzecz własnoręcznie uszyta czy zrobiona, którą fundacja spienięży na aukcji i będzie miała na bieżące wydatki. Ugadane już jesteśmy na kolejne spotkanie, bo przecież mania szycia i kupowanie raczej nam tak od ręki nie przejdzie. Leczenie jest długotrwałe i mało przyjemne, więc lepiej wytrwać w tej chorobie.
I żeby nie było, że nic nie uszyłam. Bluzka na zdjęciach jeszcze ciepła, kończona w sobotę, nawet sobie jeszcze obrywałam jakąś nitkę jak dziewczyny nie widziały. Model 127  z Burdy 7/2013, o dziwo bez przeróbek.
A i jeszcze - ja też coś dałam radę wyrwać. Dwa wełniane materiały i kwiecista żorżetę, ale o tym to już następnym razem, bo muszę trochę ochłonąć z wrażeń i zająć się jakimś przyziemnym prowadzeniem domu...brrr...

Komentarze

  1. Żądam wrzucenia większej ilości zdjęć bluzki albowiem podoba mi sie niezwykle!
    Mam nadzieję , że ta mania szycia szybko się rozprzestrzeni na wszelkie mieściny i trafi równiez do mojego Burakowa , bo mam dość patrzenia na mnie jak na raroga czy innego jednorożca, że szyję i dziergam. Jakby inni spróbowali ... Ale każdy nie ma czasu, bo przecież w telewizji m jak miłość leci i się nie da...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. No to w takim razie muszę się obfocić dokładniej, bo ze spotkania mam tylko takie zdjęcia "twarzowe" bardziej :)))
      A zrzeszanie polecam jak najbardziej, bo choć sama z reguły podpatrywałam wszystko z daleka to jednak przekonałam się do takiej "organizacji". Nie ma jak pogadać z innymi "zakręconymi" szyciowo :))

      Usuń
  2. Tylko pozazdrościc takiego owocnego spotkania :) U mnie niestety nie ma jeszcze takiego klubi ale trzeba by pomyślec nad jego założeniem ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Fajna rzecz, jeszcze mnie trzyma. A najlepsze w tym wszystkim, to to, że okazuje się, że takich nakręconych na szycie jest więcej i człek nie czuje się takim dziwakiem za jakiego uchodzi w rodzinnej okolicy :)))
      Rozkręcenie własnego Klubu polecam najgoręcej jak potrafię :))

      Usuń
  3. Zazdroszczę wam kochane, ależ miałyście bal!!!!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Bal na 102!
      A następne spotkanie planujemy gdzieś w maju i na pewno będę o tym trąbić u siebie, więc może się skusisz i Ty.

      Usuń
  4. och bal był pierwszoklaśny :) i wcale nie tylko o te szmatki chodziło, choć migotanie przedsionków to do dziś echem się rozchodzi :) ale przede wszystkim o wygadanie się z "równymi sobie" - oczywiście równymi w manii szycia ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ja to sobie nawet tak myślałam, ze jakbyśmy się tylko na kawę i ciasto umówiły to i tak zeszłoby się nam z parę dobrych godzin. Ja nawet z połową dziewczyn nie zamieniłam słowa i jak oglądałam zdjęcia to tylko krzyczałam do męża - o kurczę z nią nie gadałam i z nią i z nią. I to wszystko przez Ciebie :)))

      Usuń
  5. No nie! Jak ja mogłam takie spotkanie przegapić??? Na dodatek siedzę dziś w domu bo mam wolne ..... chyba się popłaczę!!!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Nie płacz Kiniu, nie płacz. To się da załatwić. To było pierwsze spotkanie nie ostatnie. Zapisz się do nas a my Ci to wszystko wynagrodzimy :)))

      Usuń
  6. Szyje, emanuje pozytywną energią, a do tego fajnie pisze. Nie za dużo tego szczęścia na raz :P

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. No dobra, to pozytywną energię mogę oddać. Możemy się tak dogadać ? :)))

      Usuń
    2. Pewnie. Z pozytywną energią i w dziurawych butach można zawojować świat :)

      Usuń
  7. Fantastyczne spotkanie, doskonale poprawia mi samopoczucie wiedza że szmatoholiczek jest więcej :D

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Trochę z Was ściągnęłyśmy, bo Szczecin był pierwszy, ale pomysł jest wart ściągania :)

      Usuń
  8. Oj, ja bym pewnie wyniosła duuużo więcej materiałów!... *^o^*
    Pochwalę się, że ja znalazłam miejsce do szycia w mieszkaniu 42-metrowym! ^^

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Jedynie obawa przed domownikami, którzy az tak nie podzielaja naszych pasji, powstrzymywała co niektóre z nas przed wyszarpaniem kolejnej sztuki materiału, ale były i takie, którym żadne ograniczenia nie przeszkadzały :)

      A w sprawie małej powierzchni życiowej to zostajesz moim bohaterem :))

      Usuń
  9. Widzę, że świetnie się bawiłyście a to najważniejsze, będzie z tej zabawy pewnie wiele ciekawych rzeczy, teraz tylko szyć....pozdrawiam...

    OdpowiedzUsuń
  10. Toż takie spotkanie to marzenie dla szmatocholiczki! Muszę znaleźć analogiczną grupę Wrocławską;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Jest grupa "Śląskie szyje" i "Częstochowa szyje" (polecam blogi "Zapomniana pracownia" i "Bezdomna Wioletta z Szafy" ) a w sprawie Wrocławia, to chyba musisz taka grupe załozyć :)

      Usuń
  11. Jak ja uwielbiam takie zloty .... Szmatocholiczki wszystkich krajów łączcie się !!!!

    OdpowiedzUsuń
  12. Kiedys sptykalam sie z moimi kolezankami na takich spotkaniac szyciowy. Bylo swietnie. Wspolnie sie motywowalysmy, wspolnie uczylysmy, szkoda, ze dziewczyny spotykaja sie w godzinach kiedy teraz pracuje i nie moge do nich dolaczyc. Bardzo mi brak tych babskich spotkan i pogaduszek.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ojojoj, może uda Ci się je przekabacić na jakiś inny dzień - toż to sama przyjemność takie trajkotania "współuzależnionych" :))))

      Usuń
  13. Ale trafiła...tak zupełnie przez przypadek...właśnie organizuję spotkanie Bielsko Szyje! :)
    Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ooo, to super! Zaręczam, że będziecie się świetnie bawić i uprzedzam, że wyjdziesz z kupą nowych szmatek :))))

      Usuń
  14. Szmatoholizm forever <3
    Swoją droga to niezły slogan na koszulki, no nie?

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Hihihi - można użyć takiego hasła do stworzenia "ubrania roboczego" zakładanego do szycia lub właśnie na takie zloty uzależnionych :)))

      Usuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Szablon bluzki podstawowej - część III

No i się doczekałyście części trzeciej i ostatniej w temacie tworzenia szablonu na bluzkę według własnych wymiarów. W części pierwszej i w części drugiej otrzymałyśmy taką postać naszego schematu.  Dzisiaj "wykończymy"  ją, zanim ona nas wykończy i otrzymamy takie cudo. Zatem linijki w dłoń! Aby dopasować bluzkę w talii musimy narysować zaszewki tyłu i przodu Zaczniemy od tyłu. Do tego potrzebny nam jest właściwy obwód talii wynikający z wyliczenia   [  (1/2 obwodu talii + 3 cm ) : 2 ] - 1 cm   (cyfra 3 nie bez przyczyny jest czerwona, a cyfra 1 niebieska  zaraz się to wyjaśni) Wiem, wiem - czarna magia, kupa nawiasów i cyferek. Już pomagam :)  Załóżmy, że obwód naszej talii wynosi 72 cm (boże, kiedy ja tyle miałam w pasie). Połowa to 36 jak w pysk strzelił. 36 cm + 3 cm = 39 cm 39 cm :2 = 19,5 cm 19,5 cm - 1 cm = 18,5 - właściwy obwód talii tyłu według wzoru Teraz mierzymy na naszym schemacie długość odcinka 2-44

Robimy schemat bluzki bazowej - część I

 Tak, tak, moje kochane. Dziś się "naumiemy" jak zrobić siatkę konstrukcyjną pod naszą wymarzoną bluzkę, która będzie na nas leżała idealnie. A ponieważ materiał jest dość obszerny i dużo  w nim cyferek   to podzieliłam go na kilka części, by Was nie zmęczyć wiedzą i nie zniechęcić na dzień dobry (poza tym chce się dłużej  upajać rolą belferki). Robota w zasadzie prosta, wymagająca jedynie odrobinę czasu i kilku przyrządów. Zaczynajmy więc. Aby cieszyć się jak głupi do sera z własnoręcznie wykonanej formy w/g własnych wymiarów należy te wymiary zdjąć. I tu nie ma przebacz. Nie oszukujemy, nie wciągamy brzucha do granic jego wytrzymałości, ani nie ściskamy bioder aż nam zaczną oczy wychodzić z orbit. Wszystko jak na świętej spowiedzi, bo inaczej kicha i w bluzkę na pewno się nie wciśniemy. Najlepiej do tej zabawy zaprosić niczego nie podejrzewającą osobę  w postaci siostry, mamy, męża, narzeczonego, kochanka (lub kochanki), jednym słowem kogo tam macie pod ręką.Przy zdej

Szablon bluzki podstawowej- część II

Dziś druga część zmagań z linijką i matematyką, jednym słowem kontynuujemy zabawę w tworzenie szablonu bluzki.  Na obrazku poniżej możecie zobaczyć co udało nam się stworzyć w części I . Jest to tzw. siatka konstrukcyjna, na którą zaczniemy dziś nanosić jeszcze ciekawsze rzeczy. Zatem do dzieła! Łączymy punkt 1 z punktem 13 tworząc podkrój szyi tyłu. Od punktu 16 odmierzyć 1,5 cm i zaznaczyć punkt 17. Punkt 13 łączymy z punktem 17 i przedłużamy o 2,5 cm - punkt 18. Z punktu 13 odmierzamy 5 cm i zaznaczamy punkt 19 (początek zaszewki na plecach). Odcinek 19-20 to głębokość zaszeki, którą wyliczamy następująco:      1/3 głębokości pachy (czyli długość odcinka 1-3) + 0.5 cm Z punktu 19 należy narysować linię prostopadłą do linii 3-6 i na niej zaznaczyć głębokość zaszewki - punkt 20. Z punktu 20 w linii równoległej odmierzyć 1 cm i zaznaczyć punkt 21 , połączyć z punktem 19. Z punktu 19 odmierzyć 2 cm (przeciętna szerokość zaszewki) i zaznacz