Przejdź do głównej zawartości

....żeby było ładnie i się łatwo otwierało....


Tydzień zaczął się właśnie tak. Gorąca kawusia, do tego ciasteczko ( nie widać, bo już zeżarłam), druty z zaczętą piątą wersją swetra (zima się jeszcze nie rozkręciła, więc terminy nie gonią). W piecu napalone, bo z rana męża pogoniłam. Pełen relaks i nirwana po tych wszystkich przebojach z "ciężkim" szyciem dwóch płaszczy na raz. Siedzę sobie cichutku w ciepełku, macham drutami, zapuszczam się myślami w odległe krainy, obmyślam co tam sobie lekkiego uszyje (mam na myśli ciuch, na który nie potrzebuję hektarów materiału i przy przenoszeniu którego nie trzeba wynajmować dźwigu wraz z seksowną obsługą) i nagle jebut... Mózg się odezwał, ba, powiedziałabym, że wręcz ryknął - firany i zasłony dla Aniiiii! No i szlag trafił nirwanę!!!! Nie dlatego, że nie lubię siostry, nie dlatego, że nie lubię firan, ani nie dlatego, że nie lubię szyć. MNIE JUŻ BOLAŁO CAŁE CIAŁO! Od klęczenia na podłodze i przewalania materiału w celu zmierzenia, wykrojenia, przycięcia, skrócenia i innych pobocznych czynności w skrócie nazywanych "pracami przygotowawczymi", a które to prace zajmują 95% czasu w procesie szycia. Wiecie o czym mówię - nie?
Niestety, mózg wrzeszczał coraz donioślej, sumienie i dane słowo też już zaczęły popiskiwać, więc rada-nierada opuściłam przytulny kąt tuż przy grzejniku i wyciągnęłam wielką torbę, wraz z całą jej zawartością. A zawartość torby mogła powalić nawet największego twardziela - 7 metrów tkaniny szantung na zasłony, plus 12 metrów firany w kolorze ecru i na dobicie spore kawałki materiału na obrus i poszewki na poduszki. Uuuuu.....
Anna -Siostra Moja Rodzona w rok po mnie- zakupiła te wszystkie dobra w zeszłym tygodniu. Sama jej w tym pomagałam na własną zgubę i potępienie. Miało się to wszystko zamienić w dekoracje okienne do salonu i kuchni oraz w parę ozdobnych pierdółek.
Temat dla mnie nie nowość. trochę się tego w życiu uszyło (nawet zawodowo się tym zajmowałam). Nie, to nie problem (oprócz tego bolącego ciała). Najlepsze w tym wszystkim było wyciągnięcie z  Siostry jej wizji tego co chciałaby przez następne kilka lat oglądać w swoim oknie na świat. Przytoczę rozmowę:

Ja: Ile ma karnisz w salonie?
Ania: Wiesz co, ze dwa i pół metra. Albo nie - ze trzy. No tak między dwa i pół a trzy.

Ja: A wysokość do podłogi?
Ania: Ze dwa i pół. Nie, tyle to nie ma. Te Twoje zasłony co mi kiedyś dałaś są akurat, więc nowe też tak uszyj (zasłony dla siebie szyłam z 8 lat temu, na dobrą pamięć nic nie biorę, ze dwa razy zmieniałam wysokość własnych karniszy. jednym słowem - nie wiem!)

Ja: A w kuchni karnisz?
Ania: No też tak ze dwa metry szerokości i pewnie z 1,60 m do parapetu.

Ja:  To jakie chcesz te firanki?
Ania: Oj nie wiem. Zrób tak, żeby było ładnie! Aaaa, i żeby można było łatwo dostać się do okna. No bo trzeba je otwierać. I mam duże drzwi balkonowe, no to żeby można otworzyć i w kuchni żeby też można łatwo otworzyć.

Ja: Obrus chcesz na cały stół?
Ania: No nie wiem. Może na cały, albo nie,  może taki długi bieżnik. Albo tak przez środek. Nie wiem, no żeby było ładnie.

Ja: Znasz wymiary stołu?
Ania: No długi jest.

Konkluzja:
Uszyć, żeby było ładnie i żeby można łatwo otworzyć (cokolwiek to znaczy) i żeby było przez środek, ale tak żeby można położyć wszerz!!!!!

Rozmowa dość surrealistyczna, przyznacie sami. Prowadzona niby osobiście, ale w momencie kiedy Ania nie przebywała przez jakiś czas we własnej zagrodzie, więc nie mogła zdjąć miar wymaganych przeze mnie. A wszystko musiało być szyte już, tak by przed świętami godnie sobie powiewało w okiennych framugach.


Człowiek to jednak stworzenie inteligentne i da radę, nawet jak mu się wydaje, że nie ma miejsca w żadnej izbie, by odmierzyć te dwa i pół czy trzy metry w jednym kawałku. Co więcej - odkrywa w sobie wręcz ponadprzeciętne zdolności pozwalające na wyczarowanie z 7 metrów materiału  (szerokości 1,45m) dwóch zasłon na karnisz 3 m (przyjmijmy tę wersję) i do tego jeszcze ozdobienie ich tak, by po zasłonięciu (warunek konieczny) nie wyglądały jak smętnie wiszące połacie materiału.
Potrafi też uszyć obrus, taki co to ma być wszerz ale i wzdłuż i firanki co się łatwo przy nich otwiera. Dorzuci też poszewki na poduszki, krojone z kawałków materiału, bo po całości zabrakło.

Chciałam teraz Wam to wszystko pokazać i to zrobię, ale jakość tego pokazu jest do d...y. Powód jeden, jedyny i najważniejszy - brak odpowiedniego światła. Na każdym zdjęciu inny kolor. Tu się za bardzo błyszczy, tu wszystko zielone. Boszeeeee.... No trudno. Nie ja jedna tak mam. Jakoś się dociągnie do wiosny.

 

 Oto i obrus. Atrakcyjnie ułożony jak najbliżej okna.






 Odszyty, jak widać, profesjonalnie - w kopertę



 Taka mała impresja na temat okiennej ozdoby



 I sama okienna ozdoba. Okazuje się, że ja karnisz mam dużo niżej i nie  mogę pokazać zasłon ni firan w pełnej krasie, bo się szlajają po podłodze i gucio widać. Tu widoczny górny element zdobniczy w postaci zmarszczonej na taśmie falbany i takiego pierdutka (w sumie na każdej zasłonie są trzy takie pierdutki umieszczone co 20 cm - no pełna improwizacja :))



Tu z kolei rąbek firany i odszycie dołu zasłony, która to zasłona nie jest wcale sraczkowa. lecz ma kolor bardzo zbliżony do tego na poprzednim zdjęciu a zakład dolny jest w kolorze tych pierdutków.



I na koniec osławione poszewki a la patchwork (nawet bardzo a la)



Ania jeszcze tego nie widziała. Zapewne dziś nastąpi okazanie i się właśnie okaże czy wszystko gra i śpiewa.
Ja swoje zrobiłam, jestem zadowolona i naprawdę marzę o jakimś małym cusiu do uszycia. Malusim, milusim, tak maksymalnie z półtora metra materiału..

Komentarze

  1. ten obrus to jest obłędny !!! sraczkowaty kolor mnie rozłożył na łopatki :) podziwiam zapał, ja próbowałam wyprasować 3 metrowy kupon miękkiego sztruksu i już mi gula skakała, nie wspomnę o naocznym sprawdzaniu jak długi jest bardzo długi kawałek materiału. Odpowiedź brzmi - bardzo długi i bardzo fatalnie się go ponownie składa...

    Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ja dochodzę do wniosku, że po 2 metrach to nie ma sensu liczyć długości materiału, bo po prostu wszystko jest za dłuuugie :))))

      Usuń
  2. Nie marudź. Ja do swojego salonu kupiłam 40 metrów firanki i musiałam to osobiście pociąć na podłodze na kawałki. Dało się :)
    Ale zasłony fajne wyszły. Podoba mi się falbanka i to cuś, pierdutkiem zwane :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. 40 metrów!!!! Chylę czoła i składam kondolencje :))))
      A swoją drogą to chyba masz same okna w salonie bez kawałka ściany :)))?

      Pierdutki to takie cusie, które trudno zdefiniować, a które nagminnie gdzieś się przydają :)))

      Usuń
  3. wow i tylko tyle powiem
    i drugie woow dla Dorfi :)

    OdpowiedzUsuń
  4. Jak chcesz "następną razą" coś malusiego i milusiego to może Tildusia? ;)
    Choć z tego co zauważyłam, to pewnie wybrałabyś model z największą ilością jak najmniejszych elementów i niezliczoną ilością upierdliwych pierdutków ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Tildusia to już chyba za bardzo malusia i milusia. Pewnie zapierdutkowałabym się na śmierć :))))

      Usuń
    2. :))))))))))))))))))))))

      Usuń
  5. To był chyba dialog z moją osobistą siostrą ;-) aczkolwiek ona nie Ania, więc może jednak nie. Jak mam coś jej uszyć lub udziergać, to też ma być ładnie i "sama wiesz lepiej, na pewno dobrze zrobisz". Lubię mieć wolną rękę w twórczości, ale drobne ograniczenia pobudzają kreatywność, więc brutalnie domagam się więcej szczegółów... A robienie czegoś dla progenitury siostrzanej to dopiero kabaret w fazie przygotowawczej: dorwanie mojej siostry telefonicznie, gdy w pobliżu znajduje się odpowiednie dziecko i centymetr krawiecki, to naprawdę wyższa szkoła cierpliwości :-)
    Przy okazji chciałam wyrazić zachwyt płaszczem z poprzedniego posta: przepięknie dobrany fason i kolor dla modelki, a wykończenie - palce lizać!
    Pozdrawiam
    Maria

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Taaa, z jednej strony domagasz sie jak najwięcej szczegółów, bo chcesz wszystko zrobić tak, że mucha nie siada i, że tak powiem, dogodzić zamawiającej w całej rozciągłości. Ale z drugiej strony jak usłyszysz tekst: Wiem, że Ty to zrobisz najlepiej, ufam Ci - to jesteś tak mile połechtana, że tylko się głupio uśmiechasz :)))
      Płaszcz to rzeczywiście moje najlepsze dzieło w tym roku :)
      Jestem z niego bardzo dumna :)))

      Usuń
  6. Tak jak wczoraj mówiłam oglądając "na żywo" zasłonki są super i właśnie dlatego zdajemy się na twoją wyobraźnię bo zawsze wyczarujesz coś fajnego i ładnego. Tylko zastanawiam się czy nie strzelić focha bo wyciągałaś i wyciągałaś wczoraj z tej torby, ale oczywiście obrusu i poszewek mi nie pokazałaś! Chyba jutro będę musiała wziąć tą torbę w swoje ręce... :D

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. No tak, foch jak najbardziej uzasadniony :))
      Na swoją obronę mam tylko to, że przy tych metrach firan i zasłon to te pierdółki wydały mi się już tak nie istotne, że o nich zapomniałam :)))
      A w sprawie wytycznych do szycia to ja się tak przekomarzam, żeby sobie podbudować ego :)))

      Usuń
  7. Nic dodać, nic ująć - jest przepięknie!

    OdpowiedzUsuń
  8. Do mnie właśnie dotarła paczka z kilometrami białego woalu, który przed swiętami muszę przeobrazić w efektowną firankę, więc znam twój ból :)
    Całe szczęście mi odpadają zasłony i obrusy, ale za to mam niezłą ilość lamówki do wszycia...
    Zazdroszczę, bo masz to juz za sobą. A na dodatek tak fajnie wyszło :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Za woalem nie przepadam, bo to się nikogo nie słucha i własny rozum ma (choć w oknie wygląda ładnie), więc współczuje podwójnie (i z racji ilości materiału i jego gatunku :)). A lamować zawsze lubiłam, ale to było w czasach, gdy pracowałam przy szyciu firan, na przemysłowej stebnówce i ze specjalna stopką do której z prawej strony wsuwało się lamówkę w taką specjalna prowadnicę, a z lewej strony podkładało materiał i to ustrojstwo w środku to łączyło, więc moja rola polegała tylko na kontrolowaniu ułożenia obydwu składników i naciskania pedała (ups!). Poezja!!!:)))

      Usuń
    2. Też szyłaś w swojej karierze firany na przemysłówkach... jeszcze bardziej Cię lubię! :)
      Tylko, że ja nie miałam specjalnej stopki i musiałam szyć tak, jak to pokazałam w tutorialu o lamówce, cz... chyba pierwsza :)

      Usuń
    3. No coraz więcej mamy wspólnego, Może to jakaś karma zapisana w imieniu :)))))
      Lamownik to świetna sprawa, nie wyobrażam sobie obszywania 15 metrów firany ręcznie, tak więc chylę czoła przed Tobą :))))

      Usuń
  9. No z tego posta wynika żeś Ty krawcowa zawodowa, obeznana ze wszystkim. Rozumiem że następny uszytek to będzie co najmniej balowa barokowa suknia z fiszbinami na stelażu. I co te poduszki, firanki, zasłonki z pierdółkami i obrusy to w jedno przedpołudnie???? Ale masz pałera (power) Kobieto

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Raczej nazwałabym się szwaczką, bo krawiectwo to kojarzy mi się raczej z szyciem ubrań, a tym zajmuję się od chwili założenia bloga,czyli od lipca tego roku i naprawdę jeszcze wielu rzeczy nie wiem. Jest mi po prostu o tyle łatwiej, że umiem szyć tak w technicznym tego słowa znaczeniu :)))) Maszyna mnie nie przeraża :)))
      I uspokajam od razu - te cuda i pierdółki szyłam trzy dni, bo w między czasie jeszcze pranie, gotowanie i takie tam duperele. Ale gdybym miała przemysłową stebnówkę i profesjonalny stół do krojenia to w jeden dzień da się to zrobić (wiem z doświadczenia) :)))

      Usuń
    2. A w sprawie sukni balowej...hmmm... nawet jestes blisko, bo chodzi za mna uszycie gorsetu (noszonego tak na ubranie, raczej nie takiego bieliźnianego), ale jeszcze nie dojrzał we mnie ten projekt :))))
      Może kiedyś....

      Usuń
  10. Hej jak będziesz kiedyś u siostry to wrzuć zdjęcie całości:) Bo jestem ciekawa jak to wygląda.Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. No tak bliżej stycznia -lutego, wcześniej nie da rady :)))

      Usuń
  11. łał! to odszycie w kopertę jest tak profesjonalne, równiutkie i idealne, że tylko to w obrazek oprawić.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Co nie? :)))
      A siostra to pacnie na stół, dzieciak to zaraz dżemem wymaże i po obrusie :))))) Oczywiście żartuję :))) Chociaż, ja wiem...:))))

      Usuń
  12. Odszycie obrusa - mucha nie siada!!! A za całość chylę czoła do kolan lub niżej, bo ja na widok dzieł wielkopowierzchniowych wydaję z siebie dźwięki paniki i oddalam się w siną dal.
    I materiał mi się spodobał przeogromnie!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Odszycie w kopertę mam w małym paluszku :))) i tak się w sumie zastanawiam, czemu nie wykorzystać tego sposobu przy odszyciu np. rozporka w spódnicy czy sukienki? Hmm...
      Cieszę się, że się spodobało, choć muszę przyznać, że Ania i ja mamy tak różne gusty jeśli chodzi o dobór tkanin, że raczej razem nigdy nie zamieszkamy :))) Ja lubuję się we wszelakiej maści pstrokaciźnie i żeby było najbardziej kolorowo jak się da (tzn. rozsądku trochę używam), Ania jest raczej zachowawcza w tej kwestii i wszelkie brązy, beże, ekru i tym podobne neutralne kolory są dla niej w sam raz.
      Oczywiście dla mnie bleeee....:)))
      NA szczęście o gustach podobno się nie dyskutuje :)))

      Usuń
  13. ale ładna tkanina tego obrusa, a rozmowa pierwsza klasa. :)
    Pozdrawiam Cię serdecznie z tego miejsca...ale nie mam sił więcej Cię wychwalać. muszę zainstalować się w łóżku .

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Nocne Polaków Rozmowy to temat na całe wypracowanie :))
      Tak podejrzewałam, że kiedyś jednak sypiasz :)))

      Usuń
  14. Podziwiam odszycie obrusa, mistrzostwo świata! I podziwiam za opanowanie takich kilometrów tkaniny! *^o^*

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Lubię takie odszycie obrusa, bo jeśli materiał jest dwustronny to i obrus można kłaść i tak i tak.
      A kilometry materiału śnią mi się do dziś :)

      Usuń
  15. Mnie też obrus od razu powalił na kolana :)))

    ...i ja mam problem z kolorami o tej porze roku, ale sraczkowy przecież lubisz ponoć :D

    a jeżeli chodzi o rozmowy sióstr, to ja mam dwie takie i to do wyboru, bo jedna starsza, a druga młodsza.

    Jeżeli starsza miałaby mi coś szyć, to ja się zdaję na nią... bo ona to jak trzaśnie, to nie ma bata... po prostu mucha nie siada i nawet nie wiesz, że coś jest naprawione, zwężone, uszyte przez istotę ludzką... ale jak z młodszą by się podobna dyskusja wzięła i wszczęła, to ona się zdaje na mnie, bo ona sama ma maszynę, ale tak, żeby mieć :)

    Więc wychodzi na to, że co młodsi, to lichsi ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. JA też mam dwie siostry!!! Z jedną różnicą, że ja jestem najstarsza :(
      Ania, dla której szyłam te zasłony, też umie szyć i swego czasu razem nawet pracowałyśmy na szwalni (co prawda 20 lat temu, zaraz po liceum), ale dla niej to odległa przeszłość i jak nie musi to tego nie robi (no i chyba od 20 lat nie musiała nigdy). Umysł ma bardzo matematyczny, czyli cyferki, zestawienia, raporty, tabelki to jej żywioł. Wyobraźni artystycznej brak:)))) Ja na cyferki wolę nawet nie patrzeć, bo się jeszcze czymś zarażę, za to o kolorach, tkaninach, fasonach, falbankach itp. mogę godzinami.
      Z kolei nasza najmłodsza siostra (młodsza ode mnie o 14 lat i 13 lat od Ani) nawet z guzikiem ma delikatne kłopoty, o zestawianiu kolorów to już nawet nie ma co gadać. Więc jak dla niej szyłam, to rozmowa z nią wyglądała jak kalka rozmowy z Anią :))))
      Na szczęście mama radzi sobie w tych tematach sama :))))
      Zatem wypada się z Tobą zgodzić, że im młodsi tym lichsi :)))))
      Oczywiście serdecznie pozdrawiam wszystkie wymienione siostry i Twoje i moje :))))

      Usuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Szablon bluzki podstawowej - część III

No i się doczekałyście części trzeciej i ostatniej w temacie tworzenia szablonu na bluzkę według własnych wymiarów. W części pierwszej i w części drugiej otrzymałyśmy taką postać naszego schematu.  Dzisiaj "wykończymy"  ją, zanim ona nas wykończy i otrzymamy takie cudo. Zatem linijki w dłoń! Aby dopasować bluzkę w talii musimy narysować zaszewki tyłu i przodu Zaczniemy od tyłu. Do tego potrzebny nam jest właściwy obwód talii wynikający z wyliczenia   [  (1/2 obwodu talii + 3 cm ) : 2 ] - 1 cm   (cyfra 3 nie bez przyczyny jest czerwona, a cyfra 1 niebieska  zaraz się to wyjaśni) Wiem, wiem - czarna magia, kupa nawiasów i cyferek. Już pomagam :)  Załóżmy, że obwód naszej talii wynosi 72 cm (boże, kiedy ja tyle miałam w pasie). Połowa to 36 jak w pysk strzelił. 36 cm + 3 cm = 39 cm 39 cm :2 = 19,5 cm 19,5 cm - 1 cm = 18,5 - właściwy obwód talii tyłu według wzoru Teraz mierzymy na naszym schemacie długość odcinka 2-44

Robimy schemat bluzki bazowej - część I

 Tak, tak, moje kochane. Dziś się "naumiemy" jak zrobić siatkę konstrukcyjną pod naszą wymarzoną bluzkę, która będzie na nas leżała idealnie. A ponieważ materiał jest dość obszerny i dużo  w nim cyferek   to podzieliłam go na kilka części, by Was nie zmęczyć wiedzą i nie zniechęcić na dzień dobry (poza tym chce się dłużej  upajać rolą belferki). Robota w zasadzie prosta, wymagająca jedynie odrobinę czasu i kilku przyrządów. Zaczynajmy więc. Aby cieszyć się jak głupi do sera z własnoręcznie wykonanej formy w/g własnych wymiarów należy te wymiary zdjąć. I tu nie ma przebacz. Nie oszukujemy, nie wciągamy brzucha do granic jego wytrzymałości, ani nie ściskamy bioder aż nam zaczną oczy wychodzić z orbit. Wszystko jak na świętej spowiedzi, bo inaczej kicha i w bluzkę na pewno się nie wciśniemy. Najlepiej do tej zabawy zaprosić niczego nie podejrzewającą osobę  w postaci siostry, mamy, męża, narzeczonego, kochanka (lub kochanki), jednym słowem kogo tam macie pod ręką.Przy zdej

Szablon bluzki podstawowej- część II

Dziś druga część zmagań z linijką i matematyką, jednym słowem kontynuujemy zabawę w tworzenie szablonu bluzki.  Na obrazku poniżej możecie zobaczyć co udało nam się stworzyć w części I . Jest to tzw. siatka konstrukcyjna, na którą zaczniemy dziś nanosić jeszcze ciekawsze rzeczy. Zatem do dzieła! Łączymy punkt 1 z punktem 13 tworząc podkrój szyi tyłu. Od punktu 16 odmierzyć 1,5 cm i zaznaczyć punkt 17. Punkt 13 łączymy z punktem 17 i przedłużamy o 2,5 cm - punkt 18. Z punktu 13 odmierzamy 5 cm i zaznaczamy punkt 19 (początek zaszewki na plecach). Odcinek 19-20 to głębokość zaszeki, którą wyliczamy następująco:      1/3 głębokości pachy (czyli długość odcinka 1-3) + 0.5 cm Z punktu 19 należy narysować linię prostopadłą do linii 3-6 i na niej zaznaczyć głębokość zaszewki - punkt 20. Z punktu 20 w linii równoległej odmierzyć 1 cm i zaznaczyć punkt 21 , połączyć z punktem 19. Z punktu 19 odmierzyć 2 cm (przeciętna szerokość zaszewki) i zaznacz