Zrób sobie motylka

Po kilku dniach zdrady maszyny do szycia na rzecz drutów (które dają mi się do wiwatu, ale o tym potem) powoli dojrzewam znów do krawiectwa. Projekt bluzki, z pewnym ociąganiem, zaczyna nabierać już jakichś realnych kształtów. Wiem na pewno, że będzie haftowana (no chyba, że wcześniej ja się pochoruję z racji tych drutów, ale o tym później). No i wszystko byłoby fajnie, bo przecież szyć umiem jako tako, haftuję też jako tako, w każdym razie można to ludziom pokazać. Jedyny szkopuł to materiał. Albowiem umyśliłam sobie bluzkę z czegoś tak pomarańczowego i rozciągliwego, że nie wiem. Szyć to to ledwo się daje, bo mam już kubraczek z takiego czegoś, tylko że ecru i wiem o czym mówię. Mój leciwy Łucznik ma wysypkę, delikatnie rzecz ujmując, na widok tego dziadostwa i straszne fochy stroi i muszę nieźle kombinować co mu przykręcić a co odkręcić, by łaskawie zaczął działalność gospodarczą. Ale się jakoś daje radę. A drugi szkopuł to rzeczony haft. Bo, jak pewnie wiecie, elastyczne szmatki średnio nadają się do takiej artystycznej działalności. Na szczęście są sposoby by je sprowadzić na dobrą drogę i zrobić sobie to, co chce się zrobić.

Dlatego też, po raz pierwszy, a mam nadzieję, że nie ostatni, przedstawiam Państwu poradnik, jak sobie wyhaftować - nie tylko motylka.

 Składniki potrawy:

1. elastyczna tkanina, która w końcowym efekcie przyjmie kształt tego co chcemy sobie uszyć

2. fizelina - że tak powiem, gwóźdź programu

3. żelazko - dodatek do gwoździa

4. kolorowe nitki (kordonek, wełna, mulina) + igła - bo jakoś trudno mi sobie wyobrazić haftowanie bez tych elementow

5. ołówek do narysowania dzieła

5. no i takie oczywistości jak deska do prasowania i gruby ręcznik jako podkładka

No i zaczynamy gotować...

"Najsampierw" podklejamy lewą stronę materiału fizeliną.

Po lewej materiał po prawej fizelinka. W celach dydaktycznych wycięłam taki sam kawałek fizeliny co i materiału. Nie jest to konieczne. Fizelina musi być po prostu o parę centymetrów większa od haftowanego cuda.

Naprasowujemy fizelinę na lewą stronę. żelazko mam nastawione na bawełnę, czyli grzeje ostro. Nie wiem, czy tak jest fachowo, ale zawsze tak prasuje i zdaje egzamin. Aha, i nie ciągamy żelazka jak pługa po ugorze, tylko delikatnie z pieszczotą, przykładamy na kilka sekund kawałek po kawałeczku. To tak na przyszłość, gdybyście chciały/chcieli  wyhaftować np. Panoramę Racławicką na bluzce, bo przy małych formach to cały wzór i tak chowa się pod żelazkiem.

Składniki w całej okazałości, łącznie z malunkiem, który udaje motyla

No i haftujemy. Tu użyłam kordonka, który jest trochę za gruby do tej tkaniny, ale to z lenistwa, żeby robota poszła szybciej. Wyszywając, mimo wszytko uważajcie, by nie naciągać nitki zbyt mocno. Za słabo też nie (no, daje rady godne samych filozofów), chodzi o to by nie było za luźno ani za mocno ściągnięte.

Po wyszyciu (czasu nie podaję, bo wstyd) oddzielamy z ostrożnością dochodzącą do maksimum, materiał od fizeliny. Oddzielamy aż do krawędzi haftu.

Następnie bierzemy nożyczki (im mniejsze tym lepsze, bo dokładniejsze) i ciachamy fizelinę dookoła motylka, czy innego naszego stworka-potworka. Nie martwy się, że ciachamy nierówno. W końcu to nie praca doktorska, a i pod spód mało kto nam będzie zaglądał. A jak zajrzy, to na 100% nie w celach krawieckich....

Tu właśnie prezentuję jak to u mnie wygląda.

Właściwie dopiero teraz potrzebny nam jest ręcznik, bo przystępujemy do prasowania naszej dłubaniny. Prasujemy na lewej stronie i dlatego na ręczniku, by nie spłaszczać wzoru, i by nam się haft nie wyświecił.

A oto gotowe dzieło. Dobra, zgadzam się, że do motyla to on ma lata świetlne. Krzywe to, i jakieś nie dorobione, Wybaczcie... Myślę jednak, że  spełnił swoją rolę kaganka oświaty, więc darujmy mu jego braki w urodzie. Natura nie wszystkim daje po równo.

Taki sposób umieszczania haftu może się przydać zwłaszcza mamom, które za chwilę poślą swoich potomków do przedszkola, a tam trzeba mieć podpisaną poszeweczkę na podusię i kołderkę, no i piżamkę. W przypadku dwóch pierwszych rzecz łatwiejsza, bo z reguły w grę wchodzi jakaś bawełna, ale piżamka.... Mogę dać sobie odciąć jakąś zbędną kończynę, że będzie wykonana z elastycznego materiału, a wtedy poradnik jak znalazł.

    

   A wracając do drutów. Tak się ekscytowałam tą moją włóczką, że taka piękna, mięciutka, musztardowa, że w ogóle nie zwróciłam uwagi jakie to cienkie. Od soboty nic, tylko robię i pruję - pruję i robię, bo żaden wzór na tym nie wygląda. Zrobienie 5 cm zajmuje 5 godzin. Polecam ją wszystkim pokutnikom. Jak nic, odechce się grzeszyć na najbliższe ćwierć wieku. Nie macie więc co liczyć, że w najbliższym czasie pochwalę się druciarnią, bo w taki tempie, to gdzieś koło Bożego Narodzenia pewnie, dorobię się ściągacza a przy okazji nerwowego tiku, czy jakiejś innej zakaźnej choroby. No, ale cóż. Kupiło się to i trzeba zrobić. Żegnam zatem i idę odprawiać modły. Może pomogą. Pa, pa.